Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια μακρινή πολιτεία του πλανήτη Ροδαλφίνη που λεγόταν Φλουπιληληλή.
Η Φλουπιληληλή έμοιαζε με τη Γη όσο με κανέναν άλλο πλανήτη σε όλους τους γαλαξίες του σύμπαντος...
Και θα λέγαμε `Φλουπιληληλή - Γη, αδερφή Πολιτεία`...
Και τους Φλουπιληλιανούς θα τους λέγαμε Γήινους της Ροδαλφίνης. . . Δε θα το πούμε όμως.
Δεν μπορούμε να το πούμε με τίποτα. Γιατί από τη Φλουπιληληλή έλειπε ένα πράγμα πολύ σημαντικό.
Ένα πράγμα τόσο σημαντικό που μπροστά του όλες οι ομοιότητες εκμηδενίζονται.
Το πράγμα αυτό ήταν το ΧΡΩΜΑ. Πού είχαν πάει τα Χρώματα;
Ο Φώτης, που δεν μπορεί να κρατηθεί από την περιέργειά του, μαζί και με τη Ροδούλα, που όλο κοκκινίζει γιατί είναι ντροπαλή, αναλαμβάνουν να λύσουν το μυστήριο.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]