. . . Ξαφνικά λες και το μυαλό μου πήρε στροφές, λες και η σκέψη μου καθάρισε κι έφερε κάτι που τόσα χρόνια ήταν βαθιά θαμμένο σε μια γωνιά και όλο ήθελε να βγει στο φως και όλο δεν μπορούσε, λες και κάτι το εμπόδιζε. Τον κοίταξα στα μάτια και του είπα: Θα μου δώσεις να καταλάβω, έστω και με καθυστέρηση τόσων χρόνων, γιατί πάντα έλεγες πως τρία και τρία κάνουν πέντε; . . .
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
