Τα εκτενή κείμενα κριτικής και στοχασμού του περιοδικού συγκροτούν δύο κύριους θεματικούς άξονες: α) τον έλεγχο της μαρξιστικής αισθητικής, όπως αυτή είχε επιβληθεί από τις μεσοπολεμικές και μεταπολεμικές κομματικές επιταγές και β) την ανάγκη επανεξέτασης του μοντερνισμού της Γενιάς του `30· εδώ εντάσσεται και η προσπάθεια καθορισμού της φυσιογνωμίας του ποιητικού και κριτικού λόγου της Πρώτης Μεταπολεμικής Γενιάς.
Η "Κριτική" παρέμεινε πιστή στις αρχικές δεσμεύσεις της: έγινε όργανο της Πρώτης Μεταπολεμικής Γενιάς, καθώς ανέδειξε τον κριτικό λόγο των πνευματικών ανθρώπων, κυρίως ποιητών-κριτικών, της πρώτης μεταπολεμικής περιόδου και έγινε, έτσι, το πρώτο βήμα συστηματικής έκφρασής τους· δεν περιχαρακώθηκε ιδεολογικά μέσα στην ιδεολογική και πολιτική διαμάχη της εποχής, γιατί άσκησε έλεγχο και κριτική με όρους δημοκρατικούς και πλουραλιστικούς, γι` αυτό και ο διάλογος μέσα από τις στήλες του περιοδικού βρήκε γόνιμο έδαφος.