Ο χαρακτηρισμός «τραγικόν» σηματοδοτήθηκε πριν από εικοσιπέντε περίπου αιώνες, κατά την διάρκεια της κλασικής περιόδου του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Εν τούτοις, παρά την μεγάλη χρονική έκτασιν της αδιάλειπτης αξιοποιήσεώς του και παρά την ιδιαιτέρως σημαντική επίδρασιν, την οποίαν άσκησε, εν γένει, στην θεωρητική και στην έντεχνη ανέλιξιν του Δυτικού κόσμου, η σημασιοδότησίς του ουδέποτε κατέστι ακριβής. (...) Εν τούτοις, είτε ο περί τραγικότητος χαρακτηρισμός αφορά στον κρινόμενο είτε αφορά στους κριτές, το αποτέλεσμα της κρίσεως πάσχει από αμφισημία. Άραγε, πότε, πώς και γιατί επικρατεί το τραγικόν; Ποιες παράμετροι το καθορίζουν; (...) Η παρούσα μελέτη, ακριβώς, αυτούς τους προβληματισμούς προσπαθεί να αποσαφηνίσει, ελπίζοντας ότι συμβάλλει στην κατανόησιν της πολυσημίας περί του τραγικού φαινομένου.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]