Το 1961, μαζί με τον ΑΛΜΠΕΡΤΟ ΜΟΡΑΒΙΑ και την ΕΛΣΑ ΜΟΡΑΝΤΕ, ο ΠΙΕΡ ΠΑΟΛΟ ΠΑΖΟΛΙΝΙ πηγαίνει για πρώτη φορά στην Ινδία. Οι συγκινήσεις και τα συναισθήματα που νιώθει είναι τόσο έντονα, ώστε τον ωθούν να γράψει αυτές τις σελίδες, ένα εντόνως λυρικό ταξιδιωτικό ημερολόγιο που με το πέρασμα του χρόνου μετατράπηκε σε ένα «καλτ» βιβλίο. Ο Παζολίνι, με σοβαρότητα και περιέργεια, μετακινείται στη χαοτική και γοητευτική πραγματικότητα της ινδικής χερσονήσου, παρατηρώντας τις κινήσεις και τις χειρονομίες του κόσμου, ακολουθώντας τα χρώματα των τοπίων και, κυρίως, το άρωμα της ζωής, ένα άρωμα «των φτωχών φαγητών και των πτωμάτων που, στην Ινδία, μοιάζει με μια συνεχή δυνατή ανάσα, η οποία δημιουργεί ένα είδος πυρετού». Οι ναοί του Μπενάρες, οι νύχτες της Βομβάης, η όχθη του Γάγγη, όλη η μαγεία μιας σαγηνευτικής, αδιαπέραστης γης, μας δίνονται με την πρωτότυπη ματιά ενός από τους μεγαλύτερους ιταλούς συγγραφείς του εικοστού αιώνα. Η έκδοση συνοδεύεται από μια συνέντευξη του Αλμπέρτο Μοράβια, στον Ρέντζο Πάρις.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]