...Η ρηγματωμένη γη σίγασε κι απ` τις ρηγματώσεις αναβρύζει νερό, πολύ νερό. Να δροσιστούν οι άνθρωποι, να ποτιστούν ούλα τα ζωντανά της, να γιομήσουν τα ξεροπήγαδα, να σβήσει κι η φλόγα που καίει τ` αδικοσκοτωμένο αίμα. Κι μέσ` απ` τις αιματοκυλισμένες ρεματιές, ξεφυτρώνουν ανθισμένες λεμονιές κι ολοκόκκινα στάχια, φορτωμένα ψωμί κι ελευθερία...
