Η Ταραντούλα συνδέει τον παλαιό κόσμο με τον δικό μας κατά τρόπο αβίαστο, σαν ριπές από αέρα που εισχωρούν στους ιδιωτικούς μας χώρους και στους τόπους της ζωής μας. Ο ανώνυμος αφηγητής του νέου μυθιστορήματος της πολυβραβευμένης Ελένης Λαδιά μας παρουσιάζει αρχικά έναν συγγραφέα, τον Ευμένη, ο οποίος, απογοητευμένος από τη ζωή της πρωτεύουσας και την πορεία της τέχνης, αποφασίζει να μην ξαναγράψει μυθιστόρημα. Στο εξής ο Ευμένης θα ασχολείται με τη συγγραφή μελετών επειδή τις θεωρεί πιο ωφέλιμο είδος. Εγκαθίσταται λοιπόν σε ένα ορεινό χωριό με αλλόκοτα πρόσωπα, όπου συμβαίνει και ένα φονικό. Εξαναγκασμένος ωστόσο από την έμπνευση που τον κυνηγά, αρχίζει να γράφει παράλληλα και τα δύο είδη. Η δομή του βιβλίου γίνεται έτσι τρίπτυχη: ο ανώνυμος αφηγητής περιγράφει την εμπειρία του Ευμένη στο χωριό. Ο Ευμένης γίνεται με τη σειρά του αφηγητής, δηλαδή μυθιστοριογράφος και δοκιμιογράφος. Στο μυθιστόρημά του, που έχει τον τίτλο Ταραντούλα, εμφανίζεται η σκοτεινή πλευρά των ηρώων, ενώ στο μελέτημα, που έχει τον τίτλο «Η Λογική των ανθρώπων», ζωντανεύουν οι φυσιογνωμίες των αιρετικών και τα κινήματά τους μέχρι τον 4ο μ.Χ. αιώνα. Το τέλος είναι εντελώς απρόβλεπτο. Η διαπλοκή των ανθρώπινων καθημερινών παθών με τα μεταφυσικότερα ή παράλογα πάθη των μαχητών της θρησκείας μας δίνει ένα μυθιστόρημα πρωτότυπο και συναρπαστικό. Πρωτότυπο, καθώς κανένας άλλος μυθιστοριογράφος δεν καταπιάστηκε ως τώρα με το τι σημαίνει πρακτικά μια αληθινά «αιρετική» προσέγγιση του βίου. Συναρπαστικό, γιατί οι Νεοέλληνες ήρωές του καταβυθίζονται στα πάθη τους φέρνοντας τον αναγνώστη σε επαφή με τον ίδιο του τον εαυτό. Ένα καινοτόμο μυθιστόρημα που μας αφυπνίζει ως απαιτητικούς αναγνώστες.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]