Στο ημίφως, στο βαθύ νερό, στις παρυφές του σεληνόφωτος, όπου ανοίγεται ή πεδιάδα της στάχτης. Στις μητροπόλεις κάτω από τα πυρπολημένα λάβαρα, στα τσιμεντένια ρήγματα του ουρανού και τα καμένα φώτα. Στο ατσάλι του χρόνου και στα κόκκινα σύννεφα πάνω από το ποτάμι των νεκρών. Στο ρίγος των πρώτων αναμνήσεων και στην αύρα των αρχαίων φαντασμάτων. Στο τραγούδι της νύμφης και στο θρήνο της μάγισσας, στα μικρά όνειρα και τα μεγάλα ψέματα.
Εκεί ανθίζουν Τα ρόδα της Αχερουσίας.
