[...] Δύσκολο πράγμα η Ποίηση, όχι μόνο να την πραγματοποιήσεις, αλλά και να την αιστανθείς. Γιατί η ποίηση δεν έχει βέβαια αντικειμενική αξία, όπως τα εμπορεύματα στο χρηματιστήριο. Έχει υποκειμενική. Προσκτάται και οικειοποιείται την αξία της αίσθησης του ίδιου του ευαίσθητου δέκτη της. Εκείνου που ξέρει την ποιότητα στο νήμα του υφάσματος και την ύφανσή του. Άλλο πράγμα τώρα και μάλιστα στις μέρες μας, η επενέργεια της ρεκλάμας, που ψαρεύει το πολύ το πλήθος στην αγέλη. Εκεί παρασύρονται οι ανυποψιάστοι σαν τον στραβό στον Άδη. Ο Καβάφης άραγε είχε διαφορετική αξία στην αρχή της γραφής των ποιημάτων του, όταν έψαχνε και μετρούσε τους αναγνώστες του, απ` όση έχει σήμερα που είναι ακόμα στη μόδα; Και μήπως θα έχει άλλη αύριο που θα περάσει η φούρια του; Η αξία του θα είναι πάντα η ίδια μέσα στην αίσθηση του επαρκούς δέκτη του. [...]

(από την εισαγωγή του ποιητή)