Πώς έβλεπαν οι έλληνες το φαινόμενο «μουσική»; Ποια θέση της έδιναν στην καθημερινή ζωή τους; Τι φόβους και επιφυλάξεις εξέφραζαν απέναντι στη γενικευμένη χρήση της; Ποια η σχέση οργανικής και φωνητικής μουσικής; Υπάρχει άραγε μια διάρκεια στον τρόπο που οι Έλληνες αντιμετώπιζαν όλα αυτά; Σε ερωτήματα αυτού του τύπου επιχειρεί να δώσει απάντηση η παρούσα μελέτη, η πρώτη του είδους της, καθώς προσπαθεί να εντοπίσει τους κοινούς τόπους, πάνω στους οποίους προβληματίστηκε ο έλληνας για τη μουσική του, από την αρχαία ως τη νεότερη εποχή. Γνωστοί φιλόσοφοι, όπως ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης, μεγάλοι εκκλησιαστικοί συγγραφείς, όπως ο Μέγας Βασίλειος και ο Ιωάννης Χρυσόστομος και άλλοι νεότεροι διανοητές, όπως ο Ευγένιος Βούλγαρης και ο Νικόδημος Αγιορείτης διασταυρώνουν τα «ξίφη» τους στο θέμα της μουσικής και των οργάνων.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]