Ο Πέτρος Βλαστός δεν κατέχει μια σημαντική θέση στα ελληνικά γράμματα, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν έχει θέση στη νεότερη γραμματολογία μας, αφού μας αφήνει ένα αρκετά σοβαρό έργο. Έγραψε ποιήματα, διηγήματα, δοκίμια, μελέτες για τα ελληνικά πράγματα, ταξιδιωτικές εντυπώσεις και λεξιλογικές εργασίες της δημοτικής γλώσσας, όπως είναι τα "Συνώνυμα και συγγενικά" (1931) και πολλά άρθρα διαφόρου περιεχομένου.

Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Γρηγορίου Ξενόπουλου: Ο Βλαστός σ` όλη του τη ζωή λόγιος και λόγιος Έλληνας από τους πιο γνήσιους και πιο ελληνοκεντρικούς. Τον έκανε προπάντων η πίστη του, η λατρεία του στο Δημοτικισμό. Τον αγκάλιασε από τα παιδικά του σχεδόν χρόνια, εποτίσθηκε απ΄αυτόν ως το κόκκαλο και σαν λογοτέχνης, σαν κριτικός, αναδείχθηκε ένας από τους κορυφαίους της υπέρμαχους. Ο Βλαστός ήταν των άκρων. Δεν ήθελε καμιά σχέση με την καθαρεύουσα. Δεν έκανε καμιά υποχρέωση ούτε στο τυπικό, ούτε στο λεξικό. Όλους τους όρους προσπαθούσε να τους αποδώσει στη δημοτική. Και με τον καιρό έγραψε μια γλώσσα ολότελα δική του. [...]

(από την εισαγωγική μελέτη του Βασίλη Χ. Μακή)