Ύστερα από μισό αιώνα ο Δημήτρης αισθάνεται την ανάγκη ν` ανοίξει την καρδιά του σ` ένα στενό του φίλο μιλώντας του για μια παλιά ιστορία που σημάδεψε ανεξίτηλα τη ζωή του. Καθώς η αφήγηση προχωρεί, ξεδιπλώνεται μια ζωή μοναχική, γεμάτη μόχθο και κακουχίες που κύλησε μέσα σε ψαρόβαρκες, σε ποστάλια και σε ποντοπόρα του εμπορικού ναυτικού. Μια ζωή βασανισμένη, ένα ατέλειωτο ταξίδι, που τό` κανε ακόμα πιο μακρύ η φυλακή του καραβιού, η σκληρή δουλειά και η αγωνία της θάλασσας. Γιατί όμως ο Δημήτρης αισθάνεται τώρα στα γεράματα την ανάγκη να μιλήσει για πρώτη φορά για ένα περιστατικό της νιότης του; Τι ήταν αυτό που δεν τον άφησε ποτέ να ησυχάσει; Ποιες είναι αυτές οι μνήμες που επανέρχονται όλο και πιο συχνά αφήνοντάς τον ξάγρυπνο να καπνίζει στο στρώμα με τις ώρες; Τι πραγματικά συνέβη τότε σ` εκείνο το απόμερο ακρογιάλι κάπου στη μέση του Αιγαίου με το γέμισμα του φεγγαριού;

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]