Αυτές οι εικόνες που κάθε τόσο έρχονται απ` τα βαθιά για να συναντήσουν στην επιφάνεια του χαρτιού την άκρη του χεριού μου, είναι εικόνες που έχουν γεννηθεί πολύ πιο πριν εντός μου. Σκιές ανθρώπων είναι που με γνώριζαν καλά: άνθρωποι που αγάπησα γιατί δεν είχαν άλλους συγγενείς γι` αυτό και τώρα κρύβονται κάτω απ` τ` άσπρο του χαρτιού περιμένοντας κάποιον σαν και μένα, αφού δεν είμαι τίποτ` άλλο παρά το είδος του πολύτιμα άχρηστου - που θα τις τραβήξει από `κει και θα τις ελευθερώσει. Θα τις φέρει στο φως και θα γνωρίσει μέσ` απ` αυτή τη δοκιμασία τον πιο αληθινό του εαυτό. Αυτό θα κάνει λοιπόν, γιατί έξω απ` αυτόν πλούτο άλλο αυτός δεν έχει, παρά μονάχα ετούτες τις διαδρομές που κάνει κάθε βράδυ ζωγραφίζοντας στις εξοχές του νου ετούτες τις σκιές, φτάνοντας, πολύ συχνά, μέχρι την άκρη του γκρεμού του. (ΝΙΚΟΣ ΧΟΥΛΙΑΡΑΣ)

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]