Ο Αδόλφος Χίτλερ δεν πέθανε το 1945. Οι ναζιστές κατέχουν όλη την Ευρώπη και σκοπεύουν να κατακτήσουν και να υποδουλώσουν τον υπόλοιπο κόσμο. Ο Φίρερ διασχίζει τον ωκεανό και κατευθύνεται, αμείλικτα, προς την κατάκτηση της Νέας Υόρκης, πρώτο βήμα του καινούριου του στόχου. Στο αμπάρι του πλοίου του μεταφέρει αιχμάλωτο τον άνθρωπο που τον έχει αψηφήσει εξοργιστικά, τον ηθοποιό που τον ταπείνωσε και που μισεί: τον Τσάρλι Τσάπλιν. Πολλές δεκαετίες νωρίτερα, ένα άλλο καράβι, το Ιζέρ αναχωρεί με τον ίδιο προορισμό, αλλά με έναν διαφορετικό σκοπό: στα έγκατά του μεταφέρει τεμαχισμένο το Άγαλμα της Ελευθερίας. Μέσα του, κρυμμένος, ο Ολιβιέ Λεγκράν, ένας Γάλλος λαθρομετανάστης, αναζητά μια καινούρια ζωή με ένα λαθραίο ταξίδι, κρυμμένος μέσα στην Ελευθερία. Όταν το ναζιστικό πλοίο κατακτά το λιμάνι της Νέας Υόρκης, οι δυο ιστορίες αλληλοδιαπλέκονται. Ο ήδη γέροντας Ολιβιέ, ο Τσάπλιν και ο Μεγάλος Δικτάτορας λειτουργούν διαδραστικά στους δρόμους του Μανχάταν, όπου θα αντιπαρατάξουν τις μικρές ιστορίες τους στην Ιστορία των βιβλίων. Όλοι, επιδιώκοντας την επιβίωσή τους, θέλουν να αποκτήσουν τον ρόλο τους και τη θέση τους στον κόσμο. Ο Αρκαΐτς Κάνο παρουσιάζει έναν μύθο γεμάτο αναφορές στον κινηματογράφο και στη λογοτεχνία. Με αφήγηση γοργή και ευλύγιστη, ο συγγραφέας στοχάζεται αναφορικά με τη μοναξιά, την αξία του λόγου και της ελευθερίας· παίζει με την πιθανότητα των απίθανων κόσμων, αναμειγνύοντας στην εντέλεια τον οξύ στοχασμό με τον ποιητικό τόνο που τον συμπληρώνει.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]