Τα κείμενα αυτά (σύντομες και πυκνές συνθέσεις, όπου η ποίηση συνυπάρχει με τις ιδέες και το δοκίμιο με την αφήγηση) δεν κατατάσσονται εύκολα σε ένα λογοτεχνικό είδος. Η «μικρή διάρκεια», η πυκνή μάζα των εκφραστικών μέσων που θέτει σε τροχιά τη στενογραφική έκφραση του συγγραφέα, η ακρίβεια και η ευθυβολία είναι το κοινό τους στοιχείο. Υπάρχει μια βελούδινη κίνηση στη συγκεκριμένη γραφή, καθώς ελίσσεται με άνεση από την ακανθώδη, εγχώρια θεματολογία έως τη μυθολογία πραγμάτων που αγγίζουν το οικουμενικό, από την απόλυτα προσωπική σκέψη μέχρι την αναφορά στην ιστορία της λογοτεχνίας. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]