Ο Ρούντι ήταν σίγουρος πως όλοι ζούσαν το ίδιο καλά μ` εκείνον. Η αμυαλιά, όμως, μιας και μόνης στιγμής, τον έφερε αντιμέτωπο με μία άλλη πραγματικότητα. Οι δυσκολίες της επιβίωσης στο δρόμο, μέσα από τα γεγονότα που ακολούθησαν, τον έκαναν να νιώσει τη μεγάλη δύναμη της φιλίας, της αλληλεγγύης, της προσφοράς, της συνεργασίας, της προσπάθειας. Εκείνο όμως που τον εντυπωσίασε περισσότερο, κατά τη διάρκεια της περιπέτειάς του, ήταν η διαπίστωση ότι η «σκυλίσια ζωή» δεν αφορά μόνο τα αδέσποτα σκυλιά. . . αλλά και τους άστεγους ανθρώπους.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
