Το Σκοπιανό λειτουργεί και ως λυδία λίθος της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Καταγράφει τις παλινωδίες, τις αντιφάσεις και τις ανεπάρκειές της. Αλλά και τα σπάνια φωτεινά της διαλείμματα. Αυτός που θα παρακολουθούσε τους παράλληλους βίους της ελληνοσκοπιανής διπλωματικής αντιπαράθεσης από τα 1991 ως σήμερα θα εκπλαγεί για το πόσο ευένδοτοι και εύκαμπτοι δειχθήκαμε απέναντι σ’ έναν σπαστικό, αλλά επικίνδυνο μικρογείτονα, ο οποίος μας χλευάζει και μας ταπεινώνει καθημερινά. Την ίδια ώρα εμείς τον κανακεύουμε, τον ταΐζουμε, και τον ποτίζουμε. Ου μην αλλά και τον . . . εξοπλίζουμε! Αυτός τρώει, πίνει εις υγείαν των κορόιδων. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]