Α.
Όταν κανείς δε βλέπει, του προσώπου μου βλέπω το φριχτό διχασμό, στα δύο πως ξεδιπλώνεται κι από των ματιών μου το μαύρο κενό κάποιος μέσα που φαίνεται πως ασθμαίνει καθώς γυμνώνεται. Βλέπω το λαχάνιασμά του στον καθρέφτη, μπαίνω κι απέναντί μου ορθώνεται.
[...]
(το ποίημα αρθρώνεται σε 13 μέρη, Α`-ΙΓ`, με τη μεσολάβηση ενός "στάσιμου" 6 μερών, α`-στ`, μεταξύ των μερών Θ` και Ι`)
