ΕΙΜΑΙ ΓΕΡΜΑΝΙΔΑ ΚΑΙ ΖΩ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. Συνάντησα τις μνήμες που άφησαν ο πόλεμος και η Κατοχή στους ανθρώπους αυτού του τόπoυ. Αναζήτησα και κατέγραψα μαρτυρίες προσώπων και φωνών ψάχνοντας μέσα τους το χρόνο που αντιστέκεται. Η φωτογραφία είναι ο τρόπος μου να ρωτάω. Αισθάνομαι τη βαθιά ανάγκη να ευχαριστήσω τον Θεόδωρο Τερζόπουλο και τη Μαρία Μπέικου, που μου έδωσαν το ερέθισμα γι` αυτήν τη δουλειά. Την Τασούλα Βερβενιώτη για την επιστημονική της συμβολή και ηθική συμπαράσταση. Τον Gunther Coenen και τους ανθρώπους του Ινστιτούτου Γκαίτε, καθώς και τον Σταύρο Πετσόπουλο για την αυθόρμητη και ουσιαστική συνεργασία. Τους Σπύρο Μελετζή, Ιάκωβο Καμπανέλλη και Θανάση Βαλτινό για τα προλογίσματά τους και την πολύτιμη βοήθειά τους. Τον Prof. Dr. Hagen Fleischer και την Βικτώρια Μπενουζίλιο για τις συμβουλές τους στα ειδικά θέματα, τον Αργύρη Μπούμπουλα και την εταιρεία AGFA που μου έδωσαν τα φωτογραφικά υλικά, τον Dr. Wilhelm Siegler και τον Ελληνογερμανικό Σύλλογο `Philadelphia` για την οικονομική τους υποστήριξη. Ιδιαίτερα ευχαριστώ τον Ερμόφιλο Χοντολίδη, τη Χριστίνα Βάζου, την Ursula Eggenberger που συμμερίστηκαν την αγωνία μου και εκείνους οι οποίοι στην πορεία δύο χρόνων, όσο διήρκεσε η δουλειά αυτή, συνέβαλαν με ποικίλους τρόπους στην πραγματοποίησή της, είναι τόσοι πολλοί ώστε είναι αδύνατον, δυστυχώς, να τους κατονομάσω.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]