Τις τελευταίες δεκαετίες, τα αστικά κέντρα έχουν σχεδιαστεί βάσει νέων πολεοδομικών προσεγγίσεων αρχιτεκτονικής και ανάπλασης, με στόχο οι πολίτες να διαθέτουν πολλαπλές επιλογές στη διαχείριση του ελεύθερου χρόνου τους. Σταδιακά, τα εμπορικά κέντρα και οι χώροι ψυχαγωγίας βρέθηκαν στα κέντρα των μεγάλων πόλεων, ενώ η δημιουργία νέων μουσείων συνδέθηκε με μια ευρύτερη πολιτιστική πολιτική. Τέλος, η απομάκρυνση των παραδοσιακών μεταποιητικών βιομηχανιών και η σταδιακή αντικατάστασή τους από οργανισμούς που διεκδικούν τον ελεύθερο χρόνο άλλαξαν το πρόσωπο των πόλεων. Οι διαφορετικές κατηγορίες πολιτιστικών βιομηχανιών -από τον κινηματογράφο μέχρι τα μουσεία- προσεγγίζουν επιμέρους κατηγορίες κοινού. Φυσικά, ο όρος `πολιτιστικές βιομηχανίες` αναφέρεται σε ένα πλέγμα σχέσεων, διαδικασιών και προϊόντων τα οποία συνήθως συνδέονται με αντίστοιχες τεχνολογικές, οικονομικές και πολιτισμικές οντότητες. Στην εισαγωγική αυτή μελέτη εξετάζεται η επικοινωνιακή σχέση των οργανισμών του πολιτισμού με τις ποικίλες κατηγορίες κοινού. Βασικός στόχος είναι να σκιαγραφηθούν κάποιες από τις παραπάνω σχέσεις οριοθετώντας έναν γνωστικό χώρο για επιμέρους μελέτες περίπτωσης αλλά και για τη συνολική ερευνητική αποτύπωση της εκάστοτε βιομηχανίας. Το βιβλίο απευθύνεται τόσο στο σπουδαστή της επικοινωνίας και του πολιτισμού όσο και στον επαγγελματία που αναζητά μια συνεκτική παρουσίαση της σχέσης του πολιτιστικού οργανισμού με το κοινό του.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
