`Για τον γνήσιο Έλληνα Κωνσταντινουπολίτη ποιητή Παπακωνσταντίνου: Από τις σπάνιες, ευαίσθητες ποιητικές φωνές που αντιπροσωπεύουν ένα μεγάλο μέρος από εκείνη τη θαυμαστή, διχοτομημένη γενιά του μεσοπολέμου. Που έκρυβε, στην αγρύπνια της νύχτας, τους απελπισμένους στίχους μιας ατέλειωτης μοναξιάς και όλη τη μέρα πρόσφερε απλόχερα στους συνανθρώπους μας, μιαν απέραντη, άδολη αγάπη. . .`. (Στ. Ληναίος, ηθοποιός)
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
