«Πες μου που είναι η Αθήνα» ρωτάει ο ρομαντικός ποιητής τον θεό του Αρχιπελάγους καθώς περιπλανιέται νοερά ανάμεσα στην Ευρώπη και την Ασία. Αναρωτιέται αν έχει βουλιάξει ολόκληρη η πόλη ή αν έχει μείνει κάποιο σημάδι για να την ξεδιακρίνει και να την προσεγγίσει στο θαλασσινό του ταξίδι. Ξαφνικά, μέσα στο μακρόσυρτο πένθος του για τη χαμένη πόλη, «σε νέες πράξεις καλώντας», βλέπει την Αθήνα του μέλλοντος να «ανοίγει τώρα σαν λουλούδι».
Στο παρόν βιβλίο επιχειρείται να αναζητηθεί το έδαφος, δηλαδή η τοπολογία, το «που είναι» η Αθήνα σήμερα. Η αναζήτηση της τοπολογίας των Αθηνών δεν γίνεται ούτε αναλυτικά ούτε με μια άλλη μορφή επιστημονικής αποτίμησης της πραγματικότητας. Γίνεται μόνο σε αναζήτηση του περιεχομένου της «νέας τάξης». Το περιεχόμενο της `νέας πράξης` προδιαγράφεται μέσα από τους δρόμους της αρχιτεκτονικής σκέψης. Αποφεύγεται όμως πάντα η σκέψη αυτή να γίνει εδώ μορφή, προκειμένου να μη χάσει την πιθανή παραδειγματική της δύναμη, για την ώρα όπου πράγματι μπορεί να χρειαστούν κάποια σχέδια για το πέρασμα από την Αθήνα του Λεκανοπεδίου στην Αθήνα της Αττικής Χερσονήσου.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]