Μόλις διάβαινα την πύλη, μπροστά μου απλωνόταν η piazza del Popolo, η όμορφη αυτή πλατεία, με τις δίδυμες εκκλησίες, τον πανύψηλο οβελίσκο και τους τρεις δρόμους, που άνοιγαν σαν βεντάλια για να καταλήξουν σ’ άλλες πλατείες με μαρμάρινα σκαλοπάτια και παλάτια μπαρόκ ρυθμού. Από την ίδια επιβλητική πύλη, πριν από διακόσια, ίσως και περισσότερα, χρόνια πέρασε ο Γκαίτε, ο οποίος αντικρίζοντας το ίδιο θέαμα, που σηματοδοτεί την επίσημη «είσοδο» της Αιώνιας πόλης, άνοιξε τα χέρια και αναφώνησε: «Μόλις τώρα αρχίζω να ζω!».
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
