Η κατάρρευση της δικτατορίας δεν σήμανε την απελευθέρωση των προ της δικτατορίας εκσυγχρονιστικών τάσεων. Σήμανε μια νέα πολιτική συγκυρία που στηρίχτηκε στις εξωθεσμικές μορφές οικονομικής πολιτικής συμπεριφοράς, οι οποίες είχαν επιπλεύσει μετά την εξαναγκαστική ανακοπή της τάσης για συμβολαιακή θεσμική κατοχύρωση του συνεκτικού συλλογικού ορθολογικού πυρήνα. Συμπερασματικά και σχηματικά η καταλυτική λειτουργία της δικτατορίας ήταν η σταθεροποίηση της κοινωνικής ενσωμάτωσης, της θεμελιώδους κοινωνικής συναίνεσης στη βάση εξωσυμβολαιακών πρακτικών και συναινετικών όρων πελατειακής μορφής. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]