Τέσσερα πρόσωπα συναντιούνται σε μια κυκλική ιστορία που διαθλάται σε παράλληλους καθρέφτες. ΄Ολοι παρόντες και αμέτοχοι στα γεγονότα που εκτυλίσσονται δίπλα τους, ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Κάποιοι έχουν συναίσθηση αυτής της κατάστασης, κάποιοι όχι. Το αρχικά υπερτροφικό εγώ του ενός -εξ ανάγκης και ιδιοσυγκρασίας- αντιστοιχεί στην πρωτοπρόσωπη αφήγηση που έρχεται να αντιπαρατεθεί στο συλλογικό εμείς της γυναικείας φωνής που κρατά γερά τα ηνία και ελπίζει πάντα, ίσως λόγω μητρότητας, σ` ένα καλύτερο αύριο. Το εσύ δοκιμάζει, διστάζει, προσπαθεί να ανακαλύψει λύσεις -έστω και ατομικές. Η τριτοπρόσωπη αφήγηση επιχειρεί να συνθέσει μια επώδυνη παρουσία που ουσιαστικά αρνείται να αντιμετωπίσει την ίδια της τη φύση και, για την ώρα, προτιμά τα σκοτάδια.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]