Εγώ, ο Σαλβαντόρ Νταλί, ρωμαιοκαθολικός και αποστολικός, κατ` εξοχήν απολιτικός και διανοητικά μοναρχικός, διαπιστώνω σεμνά και με μεγάλη μου χαρά ότι όλες οι ορμές της σύγχρονης δημιουργικής νεότητας συγκεντρώνονται γύρω από μια και μοναδική αρετή: την αντίθεση στην αστική κουλτούρα. Οι πιο ωραίες και οι πιο βαθιές πολιτιστικές επαναστάσεις έγιναν δίχως οδοφράγματα, δίχως τη στασιαστική βία που εμψυχώνει μόνο το πνεύμα, που είναι κύριο του χώρου και του χρόνου. Χάρη σε πραγματικά αντιοδοφραγματικά ψαξίματα ξαναδίνεται στο παρελθόν το μέσον να κυκλοφορήσει μες στο μέλλον. Κάθε αυθεντική πολιτιστική επανάσταση οφείλει να καταλήξει στη σχέση ενός καινούργιου στιλ. Φέρνω στη νέα επανάσταση ό,τι διαθέτω: δηλαδή, την παρανοϊκή κριτική μέθοδό μου, μοναδικά εφαρμόσιμη, νομίζω, στη χαρούμενα παράλογη φύση των συντελούμενων γεγονότων.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]