`Πρέπει πάντα να γράφουμε μόνο γι` αυτά που αγαπάμε` ομολογεί ο ίδιος ο Renan στον Πρόλογό του. `Έτσι λοιπόν, έγραψε με πολλή αγάπη για παλιές ιστορίες που του διηγήθηκε η μητέρα του, με ήρωες ταπεινούς ανθρώπους της πατρίδας του: τον λιναροτρίβη, τον άγιο Ρενάν, τον θείο του Πιερ, τον κύριο Συστέμ, την μικρή Νοεμί, αλλά και την μάγισσα Γκοντ και την νεράιδα Γκλοριάντ. Για τους δασκάλους του στις εκκλησιαστικές σχολές μιλά με απέραντο σεβασμό και παραδέχεται πως τους χρωστά `την αγάπη για την αλήθεια, τον σεβασμό για την λογική και την σοβαρότητα της ζωής`.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
