[...] Ο Όμηρος, ο ποιητής των μεγαλόπνευστων επών - Ιλιάδας και Οδύσσειας - δεν είναι δυνατόν ούτε να φαντάστηκε τις ιστορίες του, ούτε να συγκέντρωσε τις ιστορικές γνώσεις σαν ιστορικός επιστήμων. Απλούστατα η ιστορία του λαού περνούσε μέσα από τα τραγούδια του, που συνιστούσαν μαζί με παράλληλες τέχνες (ζωγραφική, γλυπτική) τη μνήμη του. Υπήρχε σίγουρα ο κύκλος των επών, που περιείχαν όλα τα στοιχεία του πολιτισμού, της πολεμικής και ειρηνικής ζωής μέσα σ` ένα ιστορικό βάθος που ξεπερνάει τον Μυκηναϊκό πολιτισμό και εισχωρεί ακόμη και στον Κρητικό.
Αν λοιπόν τα περιεχόμενα είναι λαϊκό δημιούργημα, πού έγκειται η ποιητική δύναμη του Ομήρου; Μα ασφαλώς στη σύνθεση και στις επιλογές και στις αναγκαίες επεμβάσεις του στα λαϊκά τραγούδια και στις αφηγήσεις που η εποχή του διέθετε.[...]
(από τον πρόλογο του βιβλίου)