Δεν ξέρω πότε θα σταματήσει ο γολγοθάς αυτού του απαίσιου καραβιού, που δεν υπάρχει τίποτα να τον σώσει. Για την ενοχή μου δεν αμφιβάλλω καθόλου. Ποτέ όμως δεν φαντάστηκα, πως στο δρόμο για τον παράδεισο μπορούσε να μας περιμένει αυτό το ναυάγιο. Και δεν αποκλείεται όλοι όσοι θα αναζητήσουν αυτόν το δρόμο να γνωρίσουν το ίδιο τέλος. Όπως ο Πέπε Κορβίνα.
Αυτός ο χαμένος χάρτης απ` τον τενεκέ θα μπορούσε να μας σώσει... Οφείλω τουλάχιστον να συνεχίσω να πιστεύω σ` αυτό. Ακόμα κι αν σαπίζει στη λάσπη του ωκεανού, σαν τα κόκκαλα πνιγμένου.
