Στη μελέτη αυτή εξετάζονται οι πολιτικές αντιλήψεις περί του ιδεώδους του βασιλέως των βυζαντινών διανοητών από τον 10ο έως τον 13ο αιώνα. Στο πρώτο μέρος της εργασίας σκιαγραφείται το ιστορικό πλαίσιο της εποχής κατά την οποία έζησαν οι εν λόγω διανοητές και αναλύονται οι βασικότερες πολιτικές θέσεις τους, ενώ παράλληλα επισημαίνονται και οι ομοιότητες που παρουσιάζουν. Στο πλαίσιο αυτό διαφαίνεται η προσπάθειά τους να δώσουν μέσα από την πολιτική ιδεολογία τους μια ουτοπική εικόνα περί του βασιλέως, με σκοπό την ανασυγκρότηση της υπάρχουσας πραγματικότητας. Στο εγχείρημά τους αυτό χρησιμοποιούν επιλεκτικά τις αρχαίες πολιτικές φιλοσοφικές απόψεις, κυρίως του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη και των εκπροσώπων της ελληνιστικής περιόδου.
Στο δεύτερο μέρος εξετάζονται οι νεωτεριστικές για την εποχή του πολιτικές του Θωμά Μάγιστρου, ο οποίος, ξεπερνώντας τα στενά όρια των προκατόχων του, διαμορφώνει μαζί με το ιδεώδες του βασιλέως και το ιδεώδες του πολίτη. Στο πλαίσιο αυτό αναπτύσσει κοινωνικοπολιτικές ιδέες, που τον καθιστούν φιλόσοφο, πολιτικό στοχαστή, πολιτειολόγο αλλά και από κάποια σκοπιά κοινωνιολόγο -με την έννοια ότι οι ιδέες του έχουν κοινωνική σημασία. Ο Μάγιστρος, υιοθετώντας κυρίως τον τρόπο του λόγου και της γραφής του Ισοκράτη, επιχειρεί δυναμικά να δώσει μια ιδεώδη εικόνα της πολιτείας στην οποία οι πολίτες θα διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην πολιτειακή οργάνωση υπό την εποπτεία και μίμηση του βασιλέως.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]