Οι Λησταί στα πρόθυρα των Αθηνών είναι ένα άρτιο υφολογικά και αφηγηματικά έργο. Η δράση του είναι συνεχής, η πλοκή κάνει τον αναγνώστη να το διαβάζει απνευστί, η ατμόσφαιρα του είναι αποδομένη με τον πιο πειστικό, λογοτεχνικά, τρόπο. Ένα λογοτεχνικό κόσμημα. Τα μηνύματα του είναι αρκετά σαφή. Η αμφισβήτηση του Μ. Καραγάτση προς τις πολιτικές δυνάμεις μεταφράζει τις απόψεις του για το κράτος και τους πολιτικούς της δημοκρατίας, τους οποίους υπαινίσσεται αδύνατους και επιρρεπείς στη μικροπολιτική. Αποδίδοντας τη ληστεία στην έλλειψη δυνατού κράτους, και μάλιστα δυνατής χωροφυλακής, μετατρέπει το αφήγημα του περισσότερο σ` ένα Δοκίμιο πολιτικής κριτικής και λιγότερο σε ένα δοκίμιο ιστορικής ερμηνείας, όπως έκανε σε αλλά του έργα. Η τελική, μάλιστα, απόδοση της ευθύνης της υπόθεσης σε έναν Άγγλο υπήκοο λειτουργεί ανακουφιστικά για τον αναγνώστη, αλλά και επικρίνει ανοικτά την αδυναμία και την εξάρτηση του κράτους, εννοώντας τόσο το κράτος του 19ου αιώνα όσο και το κράτος του 1950.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]