Οι φλόγες της πυρκαγιάς που καταστρέφουν την κωμόπολη φανερώνουν στα έκπληκτα μάτια του Ωκεανού το φοβερό του έγκλημα. Ζώντας για χρόνια τη ζωή ενός μισθοφόρου, νοιώθει για πρώτη φορά τον κυνισμό του να κλονίζεται και τα όμορφα ψέματα, στα οποία μέχρι εκείνη τη στιγμή έντυνε τις πράξεις τους, να καταρρέουν στη θέα των αιματοβαμμένων του χεριών. Για πρώτη φορά ύστερα από καιρό, καταφέρνει να κοιτάξει κατάματα τον ξεπεσμό του. Η νεκραναστημένη του συνείδηση ξυπνά τύψεις κι ενοχές, που επίμονες σαν βουκέντρες σπρώχνουν ολοένα το νου και την ψυχή του στην τρέλα. Σε μια παράκρουση, αναζητώντας τη γαλήνη, θα ακολουθήσει τις νεανικές του μνήμες, που τον οδηγούν σ` ένα ξέφωτο στην καρδιά του δάσους. Εκεί, στο νερό ενός σιωπηλού ποταμού που χωρίζει το ξέφωτο σε δύο όχθες, θα αρχίσει το επώδυνο «ταξίδι» για να βρει αυτό που ζητά. Οδηγός του στέκεται ένα πλάσμα που μυρίζει κάτι το άχρονο και το αρχοντικό, ένα πλάσμα μυστήριο κι απέριττο, όπως και το ίδιο το ποτάμι.
Μια διήγηση για εκείνους που δεν πιστεύουν απόλυτα στην πραγματικότητα και στους νόμους της, και νοσταλγούν την «παράλογη» μυρωδιά του μύθου, χωρίς ωστόσο να αρκούνται σε μια αισθητική και μόνο τέρψη.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]