Μεταφράζονται στο βιβλίο αυτό 81 ποιήματα από το έργο του σπουδαίου ποιητή Σάντρο Πέννα (1906-1977), που ήταν ολιγογράφος: μόνο 450 ποιήματα και δύο συλλογές διηγημάτων. Συνομήλικος του Σεφέρη και του Auden, ανήκει στη χρυσή γενιά της ιταλικής κουλτούρας μαζί με τους Μοντάλε, Παζολίνι, Μοράβια, Μοράντι, Παβέζε, Ουνγκαρέττι, Κουαζίμοντο, Σάμπα. Διέπουν την ποίηση του Πέννα: Ιδανισμός και σωματικότητα – Ουρανός και γη – Χειροπιαστό και άυλο – Προσπάθεια να εκφραστεί το άρρητο – Μουσικές στιγμές όπως στο Σούμπερτ ή στο Ραχμάνινοφ – Πυκνός πυρήνας – Μεστός λυρισμός – Νεωτερικό αίσθημα – Ανυπαρξία ενοχής – Απουσία της Ιστορίας. Το πιο κοντινό του, οι Αρχαίοι Λυρικοί: Σαπφώ-Αρχίλοχος-Αλκαίος. Σταχυολογούμε από το εισαγωγικό σημείωμα του Ερρίκου Σοφρά: «Σαν τα παράφορα τραγούδια της Σαπφώς για την Ανακτορία και τη Μίκα, σαν τα επιγράμματα της Παλατινής Ανθολογίας, ή σαν πέρσικες ερωτικές ωδές, τόσο αποσταγματικά στην έκφρασή τους, τα ποιήματα του Πέννα χρωστούν τη μαγνητική τους δύναμη στο χαμηλόφωνο ρεαλισμό τους, στην αδιόρατη πνευματική χάρη παρόλο τον πόνο, τέλος, στην απουσία ηθικολογίας, διδακτισμού … Ο Πέννα δε συνθηκολόγησε ποτέ με την κοινωνική και πνευματική πραγματικότητα της εποχής του αλλά ούτε συγκρούστηκε μαζί της. Περιφρόνησε τον κόσμο των ενηλίκων, σαν έναν κόσμο χωρίς σημασία, όλο συναλλαγές, ματαιοδοξία, κάθε είδους απάτη — αρνήθηκε ό,τι ονομάζεται “πραγματικότητα”, δεμένος για πάντα με ό,τι ονομάζεται “ζωή”.» Καταλήγουμε με τα λόγια του Παζολίνι: «Τόλμησε να γράψει στίχους εκστατικούς, ποίηση όλο έμπνευση, παρά τις τόσες κοινωνικές και θρησκευτικές απαγορεύσεις του φασισμού και του καθολικισμού.»

Ο Σκονισμένος ποδηλάτης, καρπός πολύχρονης συγκέντρωσης και αγάπης του Ερρίκου Σοφρά στο έργο του Ιταλού ποιητή, συνιστά θερμή «δεξίωση» του Σάντρο Πέννα στην ελληνική γλώσσα.

Ο Ερρίκος Σοφράς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1964. Σπούδασε μεσαιωνική και νεοελληνική φιλολογία στη Θεσσαλονίκη (ΑΠΘ). Δημοσίευσε ποιήματά του στο περιοδικό Εκηβόλος (τεύχ. 18, 1997). Μετέφρασε το Φιλιατρό του πηγαδιού του Ζεάμι (Το Ροδακιό 1992), τα 44 Ποιήματα και 3 Γράμματα της Έμιλυ Ντίκινσον (Το Ροδακιό 2005), καθώς και τα «Απαγορευμένα ποιήματα» από τα Άνθη του κακού του Μπωντλαίρ (Μεταίχμιο 2009). (Ο Ζεάμι ανέβηκε στο θέατρο από την Ο. Λαζαρίδου, 1998, και τα Γράμματα από την Α. Κοκκίνου, 2000, σε σκηνοθ. Β. Ναχμία και Κ. Γιάνναρη αντίστοιχα.) Φρόντισε μεταφράσεις ποιημάτων του Βερλαίν στο βιβλίο Νυχτερινή φαντασία (Ποταμός 1999)· εξέδωσε και σχολίασε την ποιητική σύνθεση του Ζ. Λορεντζάτου Θαλάσσια ξύλα (περ. Νέα Εστία 2005, Ίκαρος 2006)· συμμετείχε στην ερευνητική ομάδα του τόμου Ο Σεφέρης για νέους αναγνώστες (Ίκαρος 2008). Εργάστηκε για χρόνια στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας του ΥΠΕΠΘ.

Και μια πρακτική σημείωση του εκδότη: το βιβλίο έχει χειροποίητη βιβλιοδεσία και είναι «αξάκριστο» από πάνω, όπως τον παλιό καιρό. Για το κόψιμο χρειάζεται ή χαρτοκόπτης ή λείο μαχαίρι (όχι πριονωτό).