Δεκατέσσερις μικρές ιστορίες που άλλες μοιάζουν αληθινές, χωρίς να είναι, άλλες θέλουν να φαίνονται μύθοι. Στο βάθος όλων τους και μια απώλεια, όπως όταν λέει κανείς χάνω το χρόνο μου ή έχασα τη ζωή μου. Υπερβαίνουν τα όριά τους; Σχοινοβατούν ισορροπώντας στο μεταίχμιο του αληθινού και του ονειρικού; Ενδεχομένως. Πάντως, όλες τις καλύπτει ο `προλαλήσας` υπότιτλος. Είναι του γλυκού νερού.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
