Σύμφωνα με την επικρατούσα θέση στη δημοσιονομική επιστήμη, το δημοσιονομικό δίκαιο με την ευρεία του όρου έννοια περιλαμβάνει τους δύο επί μέρους κλάδους δικαίου: το φορολογικό δίκαιο και το δημοσιονομικό δίκαιο με τη στενή του όρου έννοια (το δίκαιο του κρατικού προϋπολογισμού και το δημοσιολογιστικό δίκαιο για τον έλεγχο των δημοσίων δαπανών). Όπως δε έχει παρατηρηθεί, σε αντίθεση με το φορολογικό δίκαιο, το οποίο αποτέλεσε αντικείμενο αρκετών μελετών στη χώρα μας τόσο σε πρακτικό όσο και σε ερευνητικό επιστημονικό επίπεδο και διδάσκεται στις νομικές σχολές των ΑΕΙ, το δημοσιονομικό δίκαιο με τη στενή του όρου έννοια -με εξαίρεση ορισμένες εργασίες που έχουν εκπονηθεί κυρίως από δικαστικούς λειτουργούς του Ελεγκτικού Συνεδρίου- δεν έχει τύχει ακόμη της δέουσας επεξεργασίας και μελέτης σε επίπεδο επιστημονικής ανάλυσης. Ίσως αυτός να είναι και ένας από τους λόγους της κακοδαιμονίας που χαρακτηρίζει την εξέλιξη των δημόσιων οικονομικών της χώρας μας, από την ίδρυση του ελληνικού κράτους μέχρι σήμερα,
Είμαστε της άποψης ότι με το παρόν πόνημα που συνιστά, με ορισμένες αλλαγές, τη διδακτορική διατριβή της κ. Ευαγγελίας Μπαλτά περιορίζεται σε ένα βαθμό το παραπάνω έλλειμμα της ελληνικής δημοσιονομικής παιδείας, εμπλουτίζεται η υπάρχουσα περιορισμένη ελληνική βιβλιογραφία στον τομέα αυτό και προσφέρεται ένα χρήσιμο βοήθημα στους ερευνητές του ενγένει δημοσιονομικού δικαίου, που έχουν επιλέξει ως αντικείμενο έρευνας το δημοσιολογιστικό δίκαιο.
Ειδικότερα, η κύρια συμβολή και πρωτοτυπία της ενλόγω διατριβής έγκειται στο γεγονός ότι με αυτή για πρώτη φορά εξετάζεται στην Ελλάδα σε βάθος η άσκηση του προληπτικού ελέγχου των δημοσίων δαπανών από το Ελεγκτικό Συνέδριο όχι μόνο υπό το πρίσμα των σχετικών εθνικών διατάξεων, αλλά και με εκτενείς αναφορές στην αντίστοιχη νομολογία του ως άνω Ανωτάτου Δημοσιονομικού Δικαστηρίου. Με βάση δε τη νομική προσέγγιση του προληπτικού ελέγχου των δημοσίων δαπανών που ενήργησε η συγγραφέας, τον χαρακτηρίζει ως αναποτελεσματικό και για την αντιμετώπιση του προβλήματος αυτού προτείνει την άμεση ανάγκη μιας δημοσιονομικής μεταρρύθμισης. [...]
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
