Να, λοιπόν, μία από τις μεγάλες ιστορίες των καιρών μας που δεν έχει ειπωθεί: η ιστορία της ομάδας των αρχηγών του στρατού, στους οποίους εναποτέθηκε η απόβαση στην υπό ναζιστική κατοχή Ευρώπη και η απελευθέρωσή της. Ήταν σύμμαχοι, αλλά συχνά κι ανταγωνιστές, που πάλευαν αναμεταξύ τους για εξουσία και υπεροχή. Θεωρητικά πολεμούσαν τους Γερμανούς, αλλά ορισμένες από τις σκληρότερες μάχες δόθηκαν ανάμεσά τους. Κεντρικός ήρωας ο Αμερικανός Ανώτατος Διοικητής, Ντουάιτ Ντέιβιντ Αϊζενχάουερ - ειλικρινής, αναποφάσιστος, προσπαθώντας εναγωνίως να κρατήσει τους Συμμάχους ενωμένους. Απέναντί του ο Βρετανός Στρατάρχης Μπέρναρντ Μοντγκόμερι, ο οποίος αγωνιζόταν ακατάπαυστα να επιβληθεί. Ανάμεσά τους κι άλλοι που έκαναν τους δικούς τους «εξωφρενικούς» ελιγμούς - ο ανισόρροπος Πάτον, ο αμείλικτος Μπράντλεϊ, οι αρχηγοί των βομβαρδιστικών όπως ο Σπάατζ, ο Βάντενμπεργκ, ο «Χασάπης» Χάρις και ο Λι-Μάλορι. Μετά τον πόλεμο υπήρξε μια συγκάλυψη. Η πλήρης αλήθεια ξεπρόβαλε μόνον αφότου ξεκίνησε την έρευνά του ο David Irving. [. . .]

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]