«Έχω μεγάλες δουλειές για σένα, φίλε μου», ξεκίνησε ο κ. Γουίνθροπ. «Πολύ ευχάριστο αυτό, σενιόρ». Ο κ. Γουίνθροπ σκέφτηκε: Μόλις μάθει τι του ετοιμάζω θα τιναχτεί όρθιος και θα τρελαθεί. Είπε λοιπόν φωναχτά στον ινδιάνο: «Μπορείς να κάνεις χίλια τέτοια καλαθάκια;» «Γιατί όχι, πατρονσίτο; Αν μπορώ να κάνω δεκαέξι, μπορώ και χίλια». «Σωστά, καλέ μου άνθρωπε. Μπορείς να κάνεις και πέντε χιλιάδες;» «Φυσικά, σενιόρ. Μπορώ και πέντε χιλιάδες αν μπορώ χίλια». «Ωραία. Τι θα έλεγες τώρα αν σου ζητούσα να μου κάνεις δέκα χιλιάδες; Και ποια θα ήταν η τιμή του καθενός; Μπορείς να κάνεις δέκα χιλιάδες, δεν είναι έτσι;»

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]