Πρώτο στο είδος του στη φιλοσοφία του δικαίου, το βιβλίο εγκαινιάζει εδώ μια προσέγγιση που έχει ήδη αποκτήσει μεγάλη βαρύτητα στις κοινωνικές επιστήμες και στη θεωρία της λογοτεχνίας και της τέχνης. Προσφέροντας μια ολοκληρωμένη εφαρμογή της μεταμοντέρνας, μεταστρουκτουραλιστικής κριτικής θεωρίας στο πεδίο του δικαίου, συνιστά ένα εναλλακτικό εγχειρίδιο -ίσως ένα αντιεγχειρίδιο- νομικών σπουδών. Χάρη στην ευρύτητα της προβληματικής τους, το νεωτερισμό της μεθοδολογίας τους και την ετερογένεια των κειμένων που εξετάζουν και αποδομούν, οι συγγραφείς παρακάμπτουν το σκόπελο της κανονιστικής αφαίρεσης και του δογματισμού, στον οποίο προσκρούει συχνά ο νομικός στοχασμός. Αναμιγνύουν τα είδη, επινοούν νέα λεξιλόγια, παραβιάζουν τα όρια των συμβατικών κλάδων και καλύπτουν με εντυπωσιακή ταχύτητα την απόσταση ανάμεσα σε διαφορετικούς τομείς και παραδόσεις. Συνεπές προς την ίδια τους τη φιλοσοφία, το οξύ, παιγνιώδες και ευρηματικό τους ύφος συμβάλλει αποφασιστικά στην απόλαυση του κειμένου.