«... Ωστόσο, είναι έξυπνο παιδί, παίρνει τα γράμματα, φορές τα βράδια στο κρεβάτι γίνεται παιδί κανονικό, τρυφερό, στα δέκα του χρόνια μου ζητάει να του διαβάζω παραμύθια. Τον περασμένο μήνα ήθελε να του διαβάσω τον ``Μικρό Πρίγκιπα``. Δυο βράδια ξενυχτήσαμε, κι όταν τελείωσε η ιστορία, ο Πασχάλης γύρισε την πλάτη του κι ούτε που μου μίλησε. Όμως εγώ ξέρω πως έκλαιγε... Γιατί πρέπει ο Πασχάλης να πληρώνει την ύπαρξή του στη ζωή; Αυτός είναι υπεύθυνος για τον ερχομό του στον κόσμο;...».
Ένας δάσκαλος, ένας ατίθασος μαθητής, μια δυνατή μητέρα... Πρόσωπα και συναισθήματα συγκρούονται. Ποιος θα νικήσει; Η κατανόηση, η εκτίμηση, η αγάπη και στο τέλος τέλος... ο έρωτας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]