Ο φιλόσοφος που μελετά το έργο του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη ή του Πλωτίνιου, βρίσκεται ενώπιον κειμένων, τα οποία, μολονότι γεννούν πολλά ζητήματα χρονολογίας, αντιγραφής ή αυθεντικότητας, παρουσιάζουν εν τούτοις τέτοιαν ευρύτητα, ώστε να προκύπτει μάλλον ζήτημα ερμηνείας και διείσδυσης στον πλούτο μιας σκέψης, παρά εργασίας `συγκόλλησης` αποσπασμάτων, ανεπαρκών συχνά ή αντιφατικών. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]
