Ο αθλητισμός σήμερα διαμορφώνει συμπεριφορές, υφίσταται ως επαγγελματική δραστηριότητα, έχει τεράστια οικονομικά μεγέθη, αναγνωρίζεται ως σημαντικός παράγοντας της καθημερινής ζωής, περιλαμβάνεται στα εκπαιδευτικά προγράμματα, χρηματοδοτείται αδρά από δημόσιους και ιδιωτικούς οργανισμούς και κατέχει σημαντική θέση στη ψυχαγωγία και τη διάθεση του ελευθέρου χρόνου των πολιτών. Είναι βέβαιο ότι αυτό που σήμερα αποκαλείται ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ είναι ψευδεπίγραφο. Ο σωστός όρος είναι ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ και εδώ ακριβώς βρίσκεται η διαφορά και το πρόβλημα. Ο πρωταθλητισμός είναι υπόθεση άσχετη με τον αθλητισμό και με τα όποια θετικά για το σώμα και το νου εμπεριέχει η γύμναση και η καλή φυσική κατάσταση. Ο αθλητισμός-πρωταθλητισμός έχει γίνει `εργαλείο` εξυπηρέτησης συμφερόντων και μηχανισμός εκτόνωσης κοινωνικών πιέσεων. Με άλλα λόγια ο `αθλητισμός` έχει γίνει μια ψηφίδα στο παζλ του `συστήματος` για μια `άλλη` τάξη πραγμάτων. Ακόμη, οι αθλητές, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο, με ελάχιστες ίσως εξαιρέσεις, χρησιμοποιούν φαρμακευτικά `βοηθήματα`. Τα `βοηθήματα`, νόμιμα ή παράνομα, βλάπτουν σοβαρά την υγεία και βάζουν σε κίνδυνο τη ζωή. Η επανατοποθέτηση της πολιτείας και της κοινής γνώμης απέναντι στο αθλητικό φαινόμενο και η μετατροπή του στο μορφωτικό αγαθό όπως το όρισε ο Αριστοτέλης είναι σήμερα περισσότερο από αναγκαία.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]