Στα εβδομήντα δύο του χρόνια, ο Βίκτορ Μάσκελ βλέπει τη ζωή του να γκρεμίζεται από τη μια στιγμή στην άλλη: στη Βουλή ανακοινώνεται η δραστηριότητά του ως κατασκόπου των Ρώσων στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, γίνεται πρωτοσέλιδα και από ιππότης και Έφορος των Βασιλικών Πινάκων γίνεται κατάπτυστος και αξιοπεριφρόνητος. Η δεσποινίδα Βαντελέρ, η οποία ισχυρίζεται ότι είναι συγγραφέας, θέλει να γράψει ένα βιβλίο γι’ αυτόν. Αυτό θα ωθήσει τον Μάσκελ να γράψει τα απομνημονεύματά του, σε μια προσπάθεια ν’ ανασύρει μέσα από τα συντρίμμια της ζωής του τον αληθινό του εαυτό και ν’ απαντήσει στα ερωτήματα που τον βασανίζουν: για τι αγωνίστηκε τόσα χρόνια, στο βωμό ποιου πράγματος και, κυρίως, για χάρη τίνος θυσίασε τη ζωή του; Και ποιος ήταν αυτό ή αυτοί που αποφάσισαν να τον θυσιάσουν προδίδοντάς τον;

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]