Ο Μίκυ, ο Ντόναλντ, ο Σκρούτζ, τ’ ανηψάκια και η υπόλοιπη χαριτωμένη παρέα του Ντίσνεϋ είναι, εδώ και πενήντα χρόνια, οι αγαπημένοι φίλοι μικρών και μεγάλων. Είναι όμως τόσο αθώοι, όσο τους νομίζουμε; Είναι τόσο καλοπροαίρετοι, όσο θέλουν να μας τους παρουσιάζουν; Εκτός από τη ρόδινη εικόνα τους, που μας δείχνει η πολυεθνική ψυχαγωγική εταιρεία του Ντίσνεϋ, υπάρχει και μια αντίθετη οπτική γωνιά. (. . .) Το συμπέρασμα είναι ότι, πίσω από το ξέγνοιαστο ύφος της παρέας του Ντόναλντ, κρύβεται ένα ακόμη πρόσωπο του ιμπεριαλισμού και - γενικότερα - της κυρίαρχης ιδεολογίας στον πολιτιστικό τομέα. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]