Τα ποιήματα φυλάει ο ποιητής σαν ξεχασμένος Φιλοκτήτης, τα όπλα θαρρεί πως είναι που θα του ζητηθούν για να καταληφθεί το ανεκπλήρωτο, το ανέφικτο, που ο πόθος του πυροδοτεί τον ποιητικό στοχασμό, την άσκηση στην αυτογνωσία, και φωτίζει την έξοδο από ένα τοπίο με δρώμενα και εικόνες που η ενημέρωση παραμορφώνει. Η ψύξη της λογικής απειλεί πάντα να σβήσει το πάθος. Η ποίηση είναι η Έξοδος από το τοπίο.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
