Στη μικρή αυτή μονογραφία παρουσιάζεται το ναΐδριο του Σωτήρος Χριστού στη Θεσσαλονίκη. Ιδιαίτερο βάρος δίνεται στην εικονογραφική και στυλιστική ανάλυση των τοιχογραφιών του μνημείου, που φωτογραφήθηκαν μετά τον καθαρισμό τους ειδικά για την έκδοση αυτή, προκειμένου να αναδειχθεί η θεολογική και καλλιτεχνική αξία αυτού του πολύ σημαντικού, αν και λιγότερο γνωστού, βυζαντινού μνημείου της δεύτερης σε σπουδαιότητα πόλης της βυζαντινής αυτοκρατορίας. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)

[...] Η αποκάλυψη του ζωγραφικού πλούτου του μνημείου, παρά τις μικρές του διαστάσεις οφείλεται σ’ ένα από τα παράδοξα βήματα της ιστορίας, δίνοντας υπόσταση στον εξαίρετο στίχο του Διονύσιου Σολωμού «Για κοίτα κει χάσμα σεισμού βαθειά στον τοίχο πέρα και βγαίνουν άνθια πλουμιστά και τρέμουν στον αέρα» (Ελεύθεροι Πολιορκημένοι, Σχεδίασμα Β’ , 22) με τις πνευματοφόρες, αλλά και χυμώδεις τοιχογραφίες της Παλαιολόγειας αναγέννησης των μέσων του 14ου αιώνα που η συγγραφέας και υπεύθυνη της αποκατάστασης του μνημείου προσδιορίζει ακριβέστερα στη δεκαετία 1340-1350. Η ανάλυση και ερμηνεία της εκτεταμένης εικονογραφίας της Θείας Λειτουργίας αποκτά ευρύτερες διαστάσεις, καθώς συνδέεται με το μυστικό ρίγος και το αποκαλυπτικό φως του Ησυχασμού, με αναφορά σε κορυφαίους εκκλησιαστικούς συγγραφείς και πνευματικούς ανθρώπους, όπως ο άγιος Γρηγόριος Παλαμάς και ο Νικόλαος Καβάσιλας. [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]