«Ποιό είνα το πρόβλημα;» «Εμείς». «Εμείς;» «Εμείς», είπε η Μελ. «Ας μιλήσουμε για μας». Ξαφνικά στα είκοσι οκτώ του χρόνια ο Ντάφυ, που έχει μάθει ν` αποφεύγει κάθε ευθύνη, συνειδητοποιεί ότι δεν μπορεί να μείνει έφηβος για πάντα. Η προσωρινή δουλειά του πάει να γίνει μόνιμη, τα μαλλιά του έχουν αρχίσει να αραιώνουν. Σαν να μην έφταναν αυτά, η κοπελιά του, η Μελ, θέλει να αρραβωνιαστούν. Όμως οι εξορμήσεις σε επιπλάδικα, τα τραπεζώματα με παντρεμένα ζευγάρια και οι συζητήσεις για μωρά προκαλούν στον Ντάφυ ρίγη τρόμου. Πως είναι δυνατό να βάλει το χέρι στην καρδιά και να πει στη Μελ «δέχομαι», παρ` όλο που ξέρει πως είναι η γυναίκα της ζωής του;

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]