Απ` όλες τις τέχνες, η μουσική είναι η μόνη που χρησιμοποιήθηκε τόσο πολύ και διαχρονικά και ως θεραπευτικό μέσο. Εύλογα, επομένως, προέκυψε το ερώτημα: Σε ποιες ιδιότητες οφείλει η μουσική τις θεραπευτικές δυνατότητές της, τόσο θαυμαστές ώστε να διατυπωθεί η άποψη πως η κάθε ασθένεια είναι ένα μουσικό πρόβλημα και η θεραπεία του μια μουσική λύση;
Μετά από μακρά πορεία δια μέσου των αιώνων, η Μουσικοθεραπεία σήμερα αποτελεί πλέον επιστήμη που αποβλέπει στη χρήση της μουσικής και των ήχων όχι μόνο στο πλαίσιο μιας θεραπευτικής αγωγής και στη διαδικασία επανένταξης του θεραπευμένου ατόμου αλλά και ως μέσον για την απόκτηση και διατήρηση της ψυχοσωματικής και πνευματικής υγείας. Η διαπίστωση αυτή λειτούργησε για την συγγραφέα ως ερέθισμα στην προσπάθεια εντοπισμού και συσχέτισης αναφορών που έχουν ήδη αποτελέσει εμπειρικό προηγούμενο για επιστημονικές εφαρμογές μουσικοθεραπευτικής αγωγής αλλά και για την ανακάλυψη `κρυμμένων` αναφορών, οι οποίες αποτελούν δυνητικά αφορμές για την διεύρυνση των θεραπευτικών δυνατοτήτων της μουσικής, μέσα από τη μελέτη της αρχαιοελληνικής γραμματείας, από τα Ομηρικά χρόνια έως και την ελληνιστική εποχή. Eξάλλου, ο τεράστιος αυτός πλούτος πηγών παρέχει την δυνατότητα για την ανάδειξη της διαχρονικότητας της ιδέας της σχετικής με την αξιοποίηση των θεραπευτικών ιδιοτήτων της μουσικής αλλά και παρακολούθησης της διαχρονικής εξέλιξης αυτής της ιδέας, στη διάρκεια μιας μακράς προεπιστημονικής εποχής, όπου διαπιστώνεται -όπως, άλλωστε έχει συμβεί για πάμπολλες επιστήμες, ανάμεσά τους η Φιλοσοφία, η Ιστορία, τα Μαθηματικά, η Φυσική, η Γεωμετρία, η Γλωσσολογία, η Ιατρική κ.ά.- ότι οι ρίζες της Μουσικοθεραπείας ως νεότερης επιστήμης πρέπει και στην περίπτωσή της να αναζητηθούν στην αρχαιοελληνική σκέψη.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]