«Κατά το τελευταίο τέταρτο του 20ού αιώνα, πολλές ουτοπικές κοινωνικές φιλοσοφίες τέθηκαν σε εφαρμογή και πάλι, και απετέλεσαν αντικείμενο διαπρύσιων κηρυγμάτων· ο μαρξισμός αναβίωσε και άνθισε σε μια ποικιλία μορφών που σχεδόν μας αφήνει άναυδους· η ψυχανάλυση απέκτησε νέο θεωρητικό προσανατολισμό με το έργο του Lacan και των οπαδών του· ο Habermas και άλλα μέλη της Σχολής της Φρανκφούρτης συνέχισαν να σκέφτονται τις παραλληλίες ανάμεσα στις θεωρίες του Marx και του Freud· το γυναικείο κίνημα προσέθεσε στη συζήτηση μια ολόκληρη σειρά από παραγνωρισμένες έως τότε ιδέες και παραμελημένα επιχειρήματα· και μέσα σε όλο αυτό τον αναβρασμό, οι εμπειριστικές και θετικιστικές ακροπόλεις της αγγλόφωνης κοινωνικής φιλοσοφίας απειλήθηκαν και υπονομεύθηκαν από επάλληλες ερμηνευτικές, στρουκτουραλιστικές, μεταεμπειριστικές, αποδομιστικές και άλλες ορδές, που εισέβαλαν ορμητικά κατά κύματα. Τώρα πια, με τους κονιορτούς της μάχης να κατακάθονται, ήρθε η ώρα της απογραφής, και αυτό ακριβώς προσπαθήσαμε να κάνουμε σε τούτο το βιβλίο». (...)

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]