. . . Το έσχατο στάδιο της Δημοκρατίας είναι εκείνο όπου επικρατεί η μία και μοναδική άποψις. Δεν «υπάρχει» έχει εξοβελισθεί, είναι «έγκλημα» σκέψεως η αντίθετη γνώμη. Όταν, τόσο σταθερά, ακούγεται, δημοσιεύεται, εκφωνείται μία και μόνον η «κρατούσα» άποψη, αυτή των μέσων «ενημερώσεως». Και ποια είναι κάθε φορά αυτή;
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
