ΕΙΣ ΑΝΑΜΝΗΣΙΝ
Πέντε χρόνια μετά το θάνατο του Φίλιππου Ηλιού, το τομίδιο αυτό εκδίδεται εις ανάμνησιν εκείνης της ημέρας του Μαρτίου του 2004. Ανάμνηση κριτική, με τους τρόπους τους δικούς του, πού θέλω να τη μοιραστώ με φίλους και συνοδοιπόρους.
Αναδημοσιεύονται, λοιπόν, στη συνέχεια, δύο από τα κείμενα πού γράφτηκαν, το διάστημα πού μεσολάβησε, για να νικήσουν τη σιωπή και να πατήσουν με τη γραφή το θάνατο.
Επικεντρώνονται, αμέσως ή εμμέσως, σε μία επαφή κομβική με τον πρεσβύτερο ομότεχνο Κ. Θ. Δημαρά και τα συνεπακόλουθα της. Κι ίσως δεν είναι άτοπο να ξαναθυμίσω εδώ πώς τον ιστορικό Φίλιππο Ηλιού, πού διαμορφώθηκε στη σκληρή δεκαετία του `40, και έκτοτε πάλεψε, με λογισμό και με όνειρο, να καταλυθούν οί πέδες ποικίλων δογματισμών, τον γοήτευσαν εξαρχής διανοούμενοι πού έζησαν εντός τους κοπιώδεις και οδυνηρές μεταλλαγές: σε αυτή τη χορεία, δίπλα στον Αδαμάντιο Κοραή και τον Δημήτρη Γληνό, συγκαταλέγεται και ο Κωνσταντίνος Δημαράς. [. . .]